Wat zijn de inspectiepunten voor zeeankers?

(1) Kernpunten voor inspectie van het uiterlijk en de materialen van het eindproduct

Het gietproces vanmariene ankersmoet worden uitgevoerd volgens het goedgekeurde fabricageproces. Nadat de afgewerkte onderdelen zijn gestraald en gepolijst, moeten ze worden geïnspecteerd op uiterlijk en grootte, gewogen, enz. Voor stemankers mag de massa van het anker niet minder zijn dan een kwart van de massa van het anker, exclusief het anker. De montage van het anker moet worden uitgevoerd in overeenstemming met goedgekeurd vakmanschap en de opening tussen de beugel en de ankerstang moet voldoen aan de normen van het classificatiebureau. Afhankelijk van de diameter van de beugelpen moeten de toleranties tussen beugelpen en gat voldoen aan de eisen van het classificatiebureau. De zijdelingse beweging van het anker mag niet groter zijn dan 3 graden. Ankers zijn gemaakt van gietstaal, gesmeed staal, gewalst staal, enz., en voor elke batch en elke batch zijn monsternemingen vereist.

(2) Kernpunten van de valtest en hamertest

Nadat u elke ankerkop, ankerstang en sluiting tot een hoogte van 4 meter heeft opgetild, laat u deze vrij vallen op een stevige stalen plaat. Bij ankers met ankerstangen en ankerarmen uit één stuk dient het anker eerst gehesen te worden tot een hoogte van 4 meter. Tegelijkertijd kunnen de ankerstang en de ankerarm, nadat ze zich in een horizontale positie bevinden, vrij op de stalen plaat vallen, waarna het anker weer naar de opgegeven hoogte wordt gehesen. Tegelijkertijd valt de ankerkroon naar beneden op de twee stalen blokken op de stalen plaat, waardoor het midden van de ankerstang wordt geraakt zonder dat de ankerkop de stalen plaat raakt. Op dit moment mogen er geen scheuren, vervormingen of andere defecten zijn. Na voltooiing van de valtest gebruikt u een touw om elk ankeronderdeel van de grond te tillen en slaat u er met een hamer van meer dan 3 kilogram op om de integriteit van het gietstuk te controleren en te zien of het geluid helder is.

(3) Kernpunten van de trekproef

Voordat u gaat testen, is het noodzakelijk om te bevestigen dat er geen defecten aan het anker zijn en dat de trekbank effectief is gekalibreerd. Verbind het ene uiteinde van de beugel van het anker met het spanmechanisme van de trekbank en zorg ervoor dat een derde van de ankerklauw vanaf de punt als uitgangspunt contact maakt met de testbank. Plaats daarna een markering op de ankerstang bij de beugel. Gebruik één punt als uitgangspunt en een bepaald punt op de punt van demaritiem ankerals eindpunt en meet de afstand.

Tijdens de trekproef moet eerst een trekkracht van 1/10 van de gespecificeerde proefbelasting worden uitgeoefend, en vervolgens moet de lengte van de begin- en eindpunten worden gemeten na 5 minuten vasthouden, en vervolgens langzaam worden belast tot de vastgestelde proefbelasting. volgens het ankermassa, en vervolgens geleidelijk gelost na 5 minuten vasthouden om weer 1/1 van de testbelasting te bereiken. /10, meet de lengte voor de tweede keer. Ankers met stelen mogen geen duidelijke restvervorming hebben, en ankers zonder stelen mogen geen restvervorming hebben die groter is dan 1% van de meetlengte.

Na de trekproef wordt het proefanker onderworpen aan visuele inspectie en niet-destructief onderzoek. Over het algemeen wordt het testen van magnetische deeltjes MT gebruikt om het oppervlak ervan te detecteren. Ankercomponenten mogen geen gebreken vertonen zoals scheuren, putten, insluitsels, enz. die hun prestaties verminderen.