Hoe functioneert een anker in verankering

1. Bottom-grijpt kracht:

Dit is de meest cruciale kracht voor het verankeren van een schip. Wanneer het anker wordt gevallen en gesleept, zullen de ankerklauwen (of ploegscharen, vleugelplaten en andere structuren) in de zeebodem (zoals zand, modder, klei) worden ingebed. Het ontwerp van ankers (zoals halankers, AC-14-ankers, Boerankers, marine-ankers, enz.) Is gericht op het bereiken van de maximale inbeddendiepte en bodemgripkracht in specifieke substraten. Deze bodemkracht is veel groter dan het gewicht van het anker zelf.

2. De functie van ankerketens:

Het catchain -effect: de ankerketen zelf heeft gewicht en vormt een natuurlijk hangende curve (catchain) boven de zeebodem. Wanneer een schip achteruit beweegt onder de kracht van wind, stroom of golven, is de eerste stap om dit deel van de overhangende ankerketting te trekken, geleidelijk op te tillen en recht te zetten. Dit proces van het opheffen van het gewicht van de ankerketen absorbeert energie en buffert de impactkracht, waardoor plotselinge sterke kracht rechtstreeks op het anker werkt en ervoor zorgt dat het loskomt.

Horizontale spanning: alleen wanneer de overhangende ankerketting bijna rechtop is, wordt de kracht relatief horizontaal overgedragen aan het anker. Horizontale trekkracht is de sleutel voor het anker om een ​​bodemvergroting te behouden. Als de trekkracht verticaal omhoog is (zoals wanneer de ankerketting te kort is of de waterdiepte te ondiep is), is het heel gemakkelijk om het anker uit de zeebodem te trekken.

Onderzeeërwrijving: het deel van de ankerketting die op de zeebodem ligt, genereert wrijving met de zeebodem en biedt ook wat extra bevestigingskracht.

Bij standaard werfmoorzenden nemen ankers meestal niet deel aan het beveiligen van het schip en wordt het beveiligingswerk voornamelijk uitgevoerd door ligplaatstouwen. In specifieke situaties zoals wachten op een ligplaats, het beperken van de invloed, bescherming bieden tegen ongunstige weersomstandigheden, afmeren met offshore buzzes of het beheersen van de richting van de boog, kunnen ankers dienen als waardevolle hulpmiddelen om de stabiliteit, veiligheid en controleerbaarheid van meren te verbeteren.

De kernfunctie van een anker ligt in zijn vermogen om het schip te beveiligen tijdens verankering door de ankerklauwen die de bodem en het bufferingseffect van de ophanglijn van de ankerketen vastbinden. Het gebruik van ankers in ligplaats maakt gebruik van hun bodemvergroting om extra, controleerbare beperking of directionele controle te bieden.